 |
| Girfec: je kind van wieg tot werk in handen van staat en investeerder |
In het oude systeem (dat nu nog grotendeels toegepast wordt) geven ouders toestemming aan scholen om hun kinderen te onderwijzen zodat ze zich goed kunnen ontwikkelen, zich goed kunnen uiten, hun talenten ontdekken, en leren hoe de wereld in elkaar steekt. Ze leren om kritisch na te denken en om hun plek in de maatschappij te vinden. Ze leren over de Romeinen en Rembrandt en President Reagan. Ze leren woordjes verbuigen, formules uitwerken, verslagen maken, presentaties geven en samenwerken. De school vult de ouders aan in opdracht van de ouders.
Naast de school zijn er ook andere organisaties en professionals die in opdracht van de ouders iets kunnen bijdragen aan de lichamelijke, sociale en geestelijke ontwikkeling van het kind: de sportvereniging, de tandarts, de toneelclub, een zondagsschool - de ouders maken een vrije keuze uit alle mogelijkheden.
Met Girfec is dat niet meer mogelijk. De keuze is niet meer vrij, want iemand anders heeft nu de eindverantwoording. Het Girfec systeem bepaalt nu wat goed voor je kind is, en jij hebt het nakijken. De touwtjes liggen niet meer in jouw handen. Hoe gebeurt dat? In vijf stappen:
1. Een staatsvoogd voor je kind
Het Girfec systeem begint met een voogd voor je kind. Er wordt momenteel geexperimenteerd met verschillende benamingen zoals Burgervoogd, Gezinsbeschermer of Gezinscurator. Men is er nog niet helemaal uit wat het gaat worden en hoe het aan de ouders verkocht gaat worden, maar het principe is: je kind krijgt een staatsvoogd die de beslissingen van de ouders overneemt. De ouders hebben weliswaar een adviserende rol, maar de staatsvoogd neemt de eindbeslissing.
Als je mazzel hebt mag je nog vrij veel zelf bepalen voor je kind: de schoolkeuze, wel of geen beugel, wel of niet met vakantie naar verwegistan. Of je krijgt een staatsvoogd die zich met alles bemoeit tot aan de kleur van het behang in de kinderkamer aan toe. Heb je een makkelijk kind dat het goed doet en zich goed ontplooit, dan merk je er weinig van als je een staatsvoogd krijgt die het allemaal op zijn beloop laat en je met rust laat. Maar heeft je kind speciale aandacht nodig, of krijg je een staatsvoogd die zich graag laat gelden, dan heb je een probleem. Want met Girfec mag je de onkosten en de beslommeringen van je kind weliswaar voor eigen rekening nemen, maar je hebt geen beslissingsbevoegdheid meer ook al beweren ze van wel. Girfec begint met het aanstellen van een voogd voor je kind.
2. De Kansencirkel om te meten hoe het gaat met je kind
Het Girfec systeem is opgebouwd uit allerlei meetmomenten. De belangrijkste hiervan is de Kansencirkel. Deze wordt nu al toegepast op verschillende locaties in het land, zoals de In1school in Leiden:
Het GIRFEC model vormt een kader dat gebruikt wordt in het jeugdbeleid en de ontwikkeling en ondersteuning van kinderen, hun ouders, gezinnen en scholen. www.in1school.nlOuders krijgen slechts beperkte informatie over de brede impact die de kansencirkel gaat kijgen:
De Nederlandse kansencirkel en het praktische gebruik ervan is nog volop in ontwikkeling. In 2019 onderzoekt het NJi met diverse veldpartijen op welke manier dit gedachtegoed, de gemeenschappelijke taal, kan inspireren en bijdragen aan het samen beter vormgeven van één pedagogische visie en praktijk. Voor kinderen, jongeren, hun ouders en gezinnen www.ouderscentraal.nl3. Heel veel data over je kind
Alle kindgegevens die uit de Kansencirkel rollen worden in bestanden gezet, en deze worden weer gelinkt en gekoppeld en gedeeld met wie ook maar zijdelings met je kind te maken heeft. Eigenlijk mag dit datafeestje helemaal niet, maar er is zo weinig controle en het is zo makkelijk uit het zicht te houden dat er weinig ingegrepen wordt. En trouwens, er is een wetsvoorstel in de maak om het allemaal makkelijker te maken voor de instanties en zorgverleners. Ook zijn wetenschappers bezig hoe ze alle data op elkaar aan kunnen laten aansluiten. Er wordt aan gewerkt, met spoed, om het op de rit te krijgen voordat de ouders het door krijgen en in opstand komen.
4. Het profiel van je kind
Wat gebeurt er met al deze data over jouw kind en al zijn vriendjes, broertjes en zusjes, opa's en oma's, voetbalmaatjes, het jongetje waar hij ruzie mee heeft, de buurvrouw die hem wel eens een ijsje geeft, de bebaarde bijlesmeester en de pukkelige achterneef van 16 die voor een tennistoernooi komt logeren? En de data over jouzelf in relatie tot je kind? Daar gaat Artificial Intelligence mee aan de slag om een profiel aan te maken van jouw kind, en om dit profiel aan alles en iedereen te linken. De bedoeling is om erachter te komen hoe je kind zich in de toekomst gaat gedragen, met wie hij omgaat, waar besteedt hij straks zijn geld aan, hoe trouw gaat hij belasting betalen, gaat hij ooit ergens tegen protesteren, en het allerbelangrijkste: gaat hij wel braaf de arbeidsmarkt op?
5. Gedragsverandering van je kind
Dan nu de nudge. Het profiel is klaar, maar stel dat de AI robot heeft geconstateerd dat je kind bijgestuurd moet worden. Misschien heeft Jantje teveel belangstelling voor muziek en kunst - daar gaat hij niet veel mee verdienen. Of Keesje sport niet graag en snoept veel - de gezondheid van Keesje moet wel goed blijven om te voorkomen dat hij zich allerlei ziektekosten op de hals haalt. Miesje reageert slecht op stress, Truusje heeft een probleem met autoriteit. Daar moet wat aan gebeuren, en dat gaat als volgt: aan de hand van de uitkomsten van de data analyse schakelt de staatsvoogd van je kind een gedragsdeskundige in. Of een voedingscoach, of een mindfulness iemand. Er wordt nu met je kind gewerkt om hem over te halen zijn gedrag te veranderen. Maar dat kan ook zonder dat hij het zelf door heeft: hij wordt in de klas bij een groepje wielrennertjes-in-de-dop geplaatst, die hem meenemen op de crossbaan zodat hij geen tijd meer heeft om te tekenen of viool te spelen. Dat is een nudge: een techniek om iemands gedrag te veranderen zonder dat ze het door hebben.
Girfec: een systeem dat de deur openzet voor grote investeerders
Nou vraag je je natuurlijk af: waarom? Er mankeert toch niets aan ons huidige systeem om kinderen voor te bereiden op de toekomst? OK - er gaat wel eens iets mis wanneer ouders het niet aankunnen of willen. Daar hebben we toch al vangnetten voor in de vorm van de Kinderbescherming en zo?
Helaas is er wel degelijk een reden om het systeem om te gooien. Een sinistere, maar lucratieve reden.
De jeugdzorg was oorspronkelijk centraal geregeld door de overheid, maar in 2015 ging het roer om en moesten de gemeenten opeens opdraven voor het verlenen van zorg aan niet alleen kinderen en jongeren, maar aan iedereen die zorg nodig heeft: ouderen, vluchtelingen, mensen met psychische klachten. Ondanks alle waarschuwingen en alarmsignalen werd de hele blubs in de schoot van de gemeenten geworpen, die daardoor in een financieel gat kwamen waar iedereen nu de gevolgen van ondervindt. Gemeentelijke belastingen omhoog, bezuinigingen op bibliotheken en zwembaden, iedere gemeente zit nu met zijn handen in het haar: laten we ons failliet verklaren, passen we een financiele trukendoos toe? Dit lijkt in de verste verte niet op een vooruitziende blik van de overheid. Of weten we soms niet alles, en was er opzet in het spel?
Er ging namelijk wel iets opmerkelijks aan deze chaos vooraf, en dat was een nieuwe ontwikkeling op het gebied van investeringen. Om te begrijpen waarom de zorg nou zo nodig totaal op de kop gezet moest worden, moeten we op zoek in de wereld van het geld: investeerders, banken, filantropen, fondsen en een handjevol hele rijke mensen. Want Girfec zet de deur open om op grote schaal geld te verdienen aan het Nederlandse kind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten