Crisis, crisis, welnee, dat zei ik niet, welles, nietes, welles, nietes. Kamerleden debatteren over de falende jeugdzorg, - nee hoor, niet falend, het glas is half vol, of misschien toch half leeg? - en wat ze noemen:
Integrale aanpak van hulp aan kwetsbare kinderen en jongeren. Wat werd er allemaal gemopperd, en vooral: wat werd er geopperd. Terugdraaien van de decentralisatie, de jeugdzorg terug naar de overheid met drie belangrijke nieuwe details naadloos tussen het geruzie gedropt:
- Idee: Het kind moet centraal staan. Luisteren naar het kind, inspraak van het kind.
- Vertaald: het kind moet los van de sturende invloed van de ouders, en als de ouders iets voor het kind willen dat wel goed voor hem is maar waar hij zich tegen verzet, dan geldt de wens van het kind. Een geisoleerd kind is makkelijker te beinvloeden.
- Idee: Persoonlijke zorgverleners inzetten: 1 op 1 met de jongere. Iemand die thuis ziet wat de oplossing is
- Vertaald: elk kind krijgt een staatsvoogd, te beginnen met kwetsbare jongeren. Een 'zorgcoordinator' met de macht om de zorg en het budget te beheren.
- Idee: Al voor het begin van eventuele problemen ondersteuning geven. Vroegtijdig ingrijpen, dat voorkomt ellende en dure, zware zorg
- Vertaald: profileer het kind en verschaf toegang tot het privéterrein van het gezin. Verzamel data en doe er leuke dingen mee
Klik hier om het plenaire Tweede Kamer debat van 5 juni 2019 te volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten